Unique یکی از لغاتی است که در زبان انگلیسی به کار می‌رود و به معنای “تکرار نشدنی”، “متمایز”، “منحصر به فرد” و “بی‌نظیر” است. تلفظ این واژه به صورت /juːˈniːk/ انجام می‌شود.
کاربردهای این واژه در زبان انگلیسی بسیار گسترده است و در حوزه‌های مختلفی مانند علم، فناوری، هنر، طراحی، مدیریت، بازاریابی و غیره به کار می‌رود. به عنوان مثال، در علم، این واژه برای توصیف ژن‌ها و مولکول‌هایی استفاده می‌شود که در ساختارشان تکرار نشدنی هستند. در فناوری، این واژه برای توصیف دستگاه‌ها و فناوری‌هایی استفاده می‌شود که در بازار منحصر به فرد هستند. در هنر و طراحی، این واژه برای توصیف آثار هنری و طرح‌هایی استفاده می‌شود که بی‌نظیر و منحصر به فرد هستند.
مترادف‌های این واژه عبارتند از: distinct، exclusive، unparalleled، extraordinary، و uncommon. متضادهای این واژه عبارتند از: ordinary، common، typical، و usual.
ریشه شناسی این واژه به زبان لاتین بازمی‌گردد. این واژه از کلمهٔ “unicus” به معنای “تک” یا “یکتا” به دست آمده است.
اولین مورد استفاده از این واژه در قرن ۱۷ میلادی بوده است. در یکی از نخستین کتاب‌های چاپ شده در انگلستان به نام “The Compleat Angler”، این واژه به کار رفته است.
در گرامر، unique به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: “This is a unique opportunity” به معنای “این یک فرصت منحصر به فرد است”. همچنین، این واژه به عنوان صفت مقایسه‌ای نیز به کار می‌رود، به عنوان مثال: “This is the most unique design I have ever seen” به معنای “این طرح بی‌نظیرترین طرحی است که تا به حال دیده‌ام”.
