ترپیتود (Turpitude) یک واژه‌ی انگلیسی است که به معنای بدنیت، ناپاکی، فساد، بدرفتاری و بداخلاقی استفاده می‌شود. تلفظ این واژه به صورت /ˈtɜːrpɪtjuːd/ است.
این واژه در متون حقوقی و قانونی به کار می‌رود و به فعالیت‌هایی اشاره دارد که در نظر عمومی ناپسند و نامطبوع هستند. به عنوان مثال، فساد در عملکرد دولتی، تقلب در امتحانات، تقلب در مالیات، خیانت به اعتماد و تخلف از قراردادها می‌توانند به عنوان مثال‌هایی از ترپیتود باشند.
مترادف‌های ترپیتود شامل واژه‌های بدنیت، ناپاکی، فساد، بدرفتاری، بداخلاقی، بدرفتاری، ناشایستی و ناپسندی هستند. متضادهای ترپیتود شامل واژه‌های شایستگی، پاکی، اخلاقی، رفتار صحیح و نیکوکاری هستند.
ریشه‌ی واژه‌ی ترپیتود از واژه‌ی لاتین “turpitudo” گرفته شده است که به معنای بدنیت و ناپاکی است. این واژه در قرن ۱۵ میلادی برای اولین بار در متون حقوقی و قانونی به کار رفته است.
در گرامر، ترپیتود به عنوان یک اسم مفعول (Participle Noun) به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله “His actions were an example of moral turpitude”، ترپیتود به عنوان مفعول جمله به کار رفته است.
در کل، واژه‌ی ترپیتود به عنوان یک واژه‌ی تخصصی در حوزه‌ی حقوق و قانون به کار می‌رود و به فعالیت‌هایی اشاره دارد که در نظر عمومی ناپسند و نامطبوع هستند.
