Panic یک واژه انگلیسی است که به معنای وحشت، ترس و اضطراب شدید است. تلفظ این واژه به صورت /ˈpænɪk/ انجام می‌شود.
کاربردهای واژه Panic در زبان انگلیسی بسیار گسترده هستند. این واژه معمولاً برای بیان وضعیتی استفاده می‌شود که در آن فردی یا گروهی از افراد به شدت وحشت کرده و ناتوان در کنترل وضعیت خود هستند. به عنوان مثال، می‌توان به جمعیتی اشاره کرد که در یک حادثه‌ی طبیعی یا حمله‌ی تروریستی به شدت وحشت کرده و به دنبال فرار هستند.
مترادف‌های واژه Panic عبارتند از: terror، fear، fright، alarm، anxiety و stress. متضادهای این واژه شامل: calm، composure و tranquility هستند.
ریشه شناسی و تاریخچه‌ی واژه Panic به دوره‌ی باستان بازمی‌گردد. در اسطوره‌های یونانی، پانیک (Panic) خدای وحشت و ترس بود. در قرن ۱۷، واژه Panic برای بار اول در زبان انگلیسی به کار رفت و به معنای وحشت و ترس شدید بود.
در گرامر، واژه Panic به عنوان یک اسم و فعل به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله “The crowd panicked and ran in all directions”، واژه Panic به عنوان فعل به کار رفته است. در جمله “She was in a state of panic”، واژه Panic به عنوان اسم به کار رفته است.
در کاربردهای روزمره، واژه Panic برای بیان وضعیتی استفاده می‌شود که در آن فردی یا گروهی از افراد به شدت وحشت کرده و ناتوان در کنترل وضعیت خود هستند. به عنوان مثال، می‌توان به وضعیتی اشاره کرد که در آن فردی به دلیل اضطراب و وحشت شدید، ناتوان در انجام کارهای روزمره خود می‌شود.
به طور خلاصه، واژه Panic یک واژه انگلیسی است که به معنای وحشت، ترس و اضطراب شدید است. این واژه در کاربردهای مختلف زبان انگلیسی به کار می‌رود و مترادف‌ها و متضادهای آن نیز وجود دارند. ریشه شناسی و تاریخچه‌ی واژه Panic به دوره‌ی باستان بازمی‌گردد و در گرامر به عنوان یک اسم و فعل به کار می‌رود.
