Inhibition یکی از لغاتی است که در زبان انگلیسی به کار می‌رود و به معنای مهار، نهان کردن، ممانعت و محدود کردن است. تلفظ این کلمه به صورت /ɪnˈhɪbɪʃən/ انجام می‌شود.
این لغت در موارد مختلفی از جمله علم روانشناسی، علوم پزشکی، شیمی، فیزیولوژی، بیولوژی و غیره به کار می‌رود. در روانشناسی، inhibition به معنای مهار کردن احساسات، افکار و رفتارهای نامناسب استفاده می‌شود. در علوم پزشکی، inhibition به معنای مهار کردن فعالیت‌های بیماری‌زا و یا تشدید آن‌ها استفاده می‌شود. در شیمی، inhibition به معنای مهار کردن واکنش‌های شیمیایی استفاده می‌شود.
مترادف‌های این لغت عبارتند از restraint، suppression، control و متضادهای آن شامل stimulation و activation می‌شوند.
ریشه شناسی این لغت به کلمه لاتین inhibere با معنای مهار کردن و نهان کردن برمی‌گردد. اولین مورد استفاده از این لغت در قرن هفدهم میلادی بوده است.
در گرامر، inhibition به عنوان یک اسم مفعول به کار می‌رود. به عنوان مثال: The inhibition of the enzyme activity was observed in the presence of the inhibitor. (مهار فعالیت آنزیم در حضور مهارکننده مشاهده شد.)
در کل، inhibition به عنوان یک لغت تخصصی در بسیاری از حوزه‌های علمی و پژوهشی به کار می‌رود و نقش مهمی در تحقیقات و کشف‌های علمی دارد.
