Eruption یک واژه انگلیسی است که به معنای فوران، انفجار، و خروج مواد از داخل زمین، آتشفشان، یا سایر منابع طبیعی به سطح زمین می باشد. تلفظ این واژه به صورت /iˈrʌpʃən/ است.
کاربردهای این واژه در زمینه های مختلفی از جمله علوم زمین، زمین شناسی، و فیزیک به کار می رود. به عنوان مثال، در زمین شناسی، این واژه به فوران آتشفشانی اشاره دارد، در علوم زمین، به خروج مواد از داخل زمین و در فیزیک، به انفجار و خروج مواد از داخل یک جسم به سطح خارجی.
مترادف های این واژه عبارتند از: outburst، explosion، burst، flare-up، و متضادهای آن شامل: suppression، quiescence، و dormancy می باشد.
ریشه شناسی این واژه به لاتین برمی گردد، از واژه “eruptio” که به معنای “فوران” است. اولین مورد استفاده از این واژه در سال 1665 میلادی بوده است.
در گرامر، این واژه به عنوان یک اسم به کار می رود و می تواند به صورت جمع نیز به کار رود. به عنوان مثال: The eruption of Mount St. Helens in 1980 was one of the most significant volcanic eruptions in modern history. (فوران کوه سنت هلنز در سال 1980 یکی از مهمترین فوران های آتشفشانی در تاریخ مدرن بود.)
