bona fide به فارسی (به همراه مترادف ها و متضادها)

لغت Bona fide از لاتین به معنی “با اعتبار و صداقت” است. تلفظ آن به صورت بونا فاید /bəʊnə ˈfaɪdi/ است.

این لغت در متون حقوقی و قراردادها به کار می‌رود تا به معنای “با اعتبار و صداقت” به کاربردهای مختلفی اشاره کند. به عنوان مثال، در یک قرارداد، اگر دو طرف به صورت Bona fide عمل کنند، به این معنی است که هر دو طرف به صداقت و اعتبار عمل کرده‌اند و قرارداد را به درستی اجرا می‌کنند.

مترادف‌های این لغت شامل “با اعتماد”، “با اعتبار” و “با صداقت” هستند. متضاد آن “بدون اعتبار” یا “بدون صداقت” است.

ریشه شناسی این لغت به لاتین برمی‌گردد، که در آن “bona” به معنی “خوب” و “fide” به معنی “اعتماد” است.

اولین مورد استفاده از این لغت در متون حقوقی و قراردادها در قرن 17 میلادی بوده است.

در گرامر، Bona fide به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، در جمله “این یک قرارداد Bona fide است”، Bona fide به عنوان صفت قبل از اسم “قرارداد” قرار گرفته است.