سطوح استراتژی در سازمان، مهمترین عناصری هستند که در تعیین سیاست ها و راهبردهای سازمان تأثیر گذار هستند. این سطوح استراتژی شامل سه سطح عمده است که هر کدام نقشی مهم و حیاتی در موفقیت سازمان دارند. در این مقاله، به بررسی این سه سطح استراتژی پرداخته می شود.
سطح استراتژی کلان:
این سطح استراتژی بالاترین سطح استراتژی در سازمان است و شامل تعیین راهبردهای کلان و اصلی سازمان است. در این سطح، تصمیماتی مانند تعیین هدف های اصلی سازمان، تعیین راهبردهای کلان برای رسیدن به اهداف، تعیین نقش سازمان در صنعت و ارتباط با مشتریان و رقبا اتخاذ می شود. استراتژی های کلان بر اساس تجربه ها، تحلیل های بازار و داده های موجود در دسترس تهیه می شوند و برای مدت طولانی اعمال می شوند. این سطح استراتژی بیانگر جهت گیری کلی سازمان و انتخاب مسیر مناسب برای رسیدن به اهداف است.
سطح استراتژی تاکتیکی:
این سطح استراتژی در سازمان، برنامه های جزئی تر را شامل می شود که به تعیین راهبردهای میانی برای رسیدن به هدف های کلان سازمان می پردازد. در این سطح، تصمیماتی مانند تعیین روش های اجرایی برای تحقق استراتژی های کلان، تخصیص منابع و نیروی انسانی، تعیین برنامه های عملیاتی و تعیین وظایف و مسئولیت ها اتخاذ می شود. استراتژی های تاکتیکی برای مدت کوتاه تری اعمال می شوند و نقش مهمی در تحقق استراتژی های کلان سازمان دارند.
سطح استراتژی عملیاتی:
این سطح استراتژی در سازمان، برنامه ها و اقدامات جزئی تری را شامل می شود که به تعیین راهبردهای عملیاتی برای تحقق استراتژی های تاکتیکی و هدف های کلان سازمان می پردازد. در این سطح، تصمیماتی مانند تعیین برنامه های کاری و تعیین روش های عملیاتی برای اجرای استراتژی ها اتخاذ می شود. استراتژی های عملیاتی برای مدت کوتاه تری اعمال می شوند و شامل جزئیات اجرایی استراتژی های تاکتیکی است.
در نهایت، باید توجه داشت که هر سه سطح استراتژی در سازمان به یکدیگر وابسته هستند و تعیین استراتژی در هر سطح باید با توجه به استراتژی های سطوح قبلی انجام شود. همچنین، استراتژی های هر سطح باید با همسویی در کل سازمان و به تعادل باشند تا به بهترین نتیجه ممکن دست یافت.
