تأثیر مقایسه بر شادمانی یک موضوع مهم و پردرنگ در روانشناسی است که نشان می‌دهد چگونه مقایسه خود با دیگران می‌تواند به شادمانی و رضایت زندگی ما تأثیر بگذارد. مقایسه نسبت به دیگران می‌تواند در دو جهت مثبت و منفی تأثیر گذار باشد.
در بعضی موارد، مقایسه می‌تواند به عنوان یک انگیزه برای بهبود خود و رسیدن به اهداف تعیین شده عمل کند. زمانی که فرد خود را با دیگران مقایسه می‌کند، ممکن است احساس رقابت، تحدید و تحول در خود ایجاد شود که در نهایت منجر به پیشرفت و رشد شخصی می‌شود. در این حالت، مقایسه می‌تواند به شخص امید و انگیزه بدهد و به شادمانی و رضایت از خود و زندگی اش کمک کند.
به علاوه، مقایسه با دیگران می‌تواند به فرد کمک کند تا از برتری های خود آگاه شود و ارزش واقعی خود را درک کند. زمانی که فرد متوجه می‌شود که در برخی از جنبه ها وی بهتر است و توانسته است در زمینه های خاصی پیشرفت کند، احساس رضایت و شادمانی به او دست خواهد داد.
اما مقایسه با دیگران همچنین می‌تواند تأثیرات منفی داشته باشد. زمانی که فرد خود را با دیگران مقایسه می‌کند و متوجه می‌شود که در برخی جنبه ها عقب افتاده است، احساس ناراحتی، ناکامی و ناامیدی به وجود می‌آید. این مقایسه ممکن است باعث ایجاد استرس، اضطراب و افزایش احساس ناراحتی شود که در نهایت منجر به کاهش شادمانی و رضایت زندگی می‌شود.
علاوه بر این، مقایسه ممکن است به فرد کمک کند تا به اشتباه به این نتیجه برسد که برای شادمانی باید به شرایط خاصی برسد و در صورتی که به آن ها نرسد، احساس شادمانی را تجربه نکند. این نگرش می‌تواند منجر به ارزش‌شناسی نادرست و ناپایدار شود و در نهایت به شادمانی و رضایت زندگی آسیب برساند.
بنابراین، تأثیر مقایسه بر شادمانی به وابستگی به نحوه استفاده و تفسیر شخص از مقایسه است. اگر مقایسه به عنوان یک انگیزه برای بهبود و رشد شخصی استفاده شود و از این راه به شخص کمک کند تا به خودش ارزش بدهد، ممکن است به شادمانی و رضایت زندگی او کمک کند. اما اگر مقایسه به عنوان یک ابزار برای ایجاد استرس، ناراحتی و احساس ناکامی استفاده شود، ممکن است منجر به کاهش شادمانی و رضایت زندگی شود.
