اندازه گیری و دستگاه بین المللی یکاها (International System of Units) یا همان SI، سیستم استانداردی است که برای اندازه گیری های علمی و فنی در سراسر جهان استفاده می شود. SI در سال 1960 توسط کنفرانس عمومی وزن و اندازه بین المللی تصویب شد و از آن زمان به عنوان استاندارد اصلی اندازه گیری در حوزه های مختلف علمی و فنی به کار گرفته می شود.
SI شامل هفت واحد اصلی است که برای اندازه گیری های بنیادی استفاده می شوند. این واحدها شامل متر برای طول، کیلوگرم برای جرم، ثانیه برای زمان، آمپر برای شدت جریان الکتریکی، کلومول برای مقدار انرژی الکتریکی، کلوین برای دما و مول برای مقدار ماده هستند. هر واحد اصلی با استفاده از تعریف دقیقی تعیین شده است و قابلیت تبدیل به واحدهای مشتق شامل واحدهای بزرگتر یا کوچکتر را دارا است.
به علاوه، SI شش واحد مشتق دیگر را نیز شامل می شود. این واحدها شامل نیوتن برای نیرو، پاسکال برای فشار، جول برای انرژی، واط برای توان، کولمب برای شار الکتریکی و هرتز برای فرکانس هستند. این واحدها از ترکیب واحدهای اصلی به دست می آیند و برای اندازه گیری های مشتق از این واحدها استفاده می شود.
SI از نظر بین المللی توسط کمیته بین المللی وزن و اندازه (International Committee for Weights and Measures) کنترل می شود. این کمیته مسئول بررسی و تصویب تغییرات و به روزرسانی های مربوط به SI است و هر چند سال یکبار کنفرانس عمومی وزن و اندازه بین المللی برگزار می شود تا تغییرات جدید در SI تصویب شود.
استفاده از SI به عنوان سیستم استاندارد اندازه گیری در سراسر جهان، امکان مقایسه و تبدیل اندازه گیری های علمی و فنی را فراهم می کند. این استاندارد برای تضمین دقت و قابلیت تبادل اطلاعات در حوزه های مختلف علمی و فنی بسیار مهم است و به عنوان یک زبان مشترک برای محققان و متخصصان در سراسر جهان عمل می کند.
